Ik vond zo verhelderend om te lezen hoe A.Lowen de twee soorten pijn, fysieke en emotionele pijn beschrijft en vergelijkt.
Fysieke pijn doet zeer op een bepaalde plek. Kiespijn, hoofdpijn of buikpijn – klinkt al duidelijk dat op een bepaalde plaats er pijn ervaren wordt. Dit soort pijn kunnen we beter verdragen dan emotionele pijn, omdat we met onze aandacht naar een andere plek kunnen gaan, waar bijvoorbeeld een andere warme gevoel (getroost zijn) een afleiding biedt en het dragelijker maakt. Denk aan de kinderen die hardop huilen bij een schaafwond en dan ineens weer kunnen lachen als ze ervan afgeleid worden. Als volwassenen kunnen we dat ook, mits we steeds weer een keuze maken om de pijn te verdoven door medicijnen te gebruiken. Dan wordt de vermogen in pijn verdragen steeds minder.
Emotionele pijn is anders dan fysieke pijn, want dan doet het hele lichaam zeer. Dat wordt als heel intens ervaren omdat het heel even lijkt dat je een ben geworden met de pijn. En als je eenmaal in die toestand bent dan kan het lijken dat er geen einde aan is. Maar in feite duurt zo een intense pijn aantal minuten en wordt vervolgd door een zalige opluchting en goed gevoel. En toch, wetend dat er na de regen altijd weer zon schijnt, komt bij meeste mensen weerstand op bij het aangaan van emotionele pijn. Nou, dat lijkt me heel gezond, want pijn is gewoon niet fijn! Ook al betekend het dat je oude pijn opruimen kan de weg wijzen naar licht en vervullend leven, is het belangrijk om de grens te vinden tussen de heling en her-traumatisering (oude wond blijven vingeren).
Bij mensen met seksueel misbruik ervaring in verleden (en ik bedoel niet alleen de grens overschrijding in het bekken gebied, maar ook het hart-verkrachting) kan het moment van de bewust wording van misbruik een hele sterke emotioneel pijn met zich mee brengen en daarbij ook veel andere gevoelens vrij maken (woede, haat, schuld, schaamte, walging, wanhoop), wat heel erg lastig maakt in het moment om te geloven dat het ooit goed komt. De pijn lijkt ondragelijk, maar het is het niet. Als kind overleefd, kan het als volwassen ook overleefd => herleefd worden. Want juist deze mensen met de grens overschrijding ervaring in verleden hebben de pantsers ontwikkeld die hun al die jaren hebben gered. In de tijd van de kwetsuur herleving en pijn onder de ogen zien dienen dezelfde pantsers als een bescherming tegen krankzinnigheid en zinloosheid die je in het proces van overgave aan de pijn tegen komt.
Als ervaringsdeskundige kan ik zeggen: in ruil voor het aangaan van emotionele pijn heb ik wat kostbaars terug gekregen – de zingeving van het leven. Het is zo mooi en vervullend, want daar zit geen ruimte voor depressie. En daar is ook geen behoefte meer voor overlevingsstrategieën.